De eerste twee dagen in Australië (3-11-2005)

De afgelopen twee dagen heb ik kunnen proeven van de verrassingen die Australië een buitenlander te bieden heeft. Ondanks dat Australië veel overeenkomsten heeft met Nederland, zijn er minstens zoveel verschillen, groot en klein. Een verschil dat je overal opmerkt is de houding van mensen. Mensen zijn zeer behulpzaam, zeer goedgehumeurd en maken veel grappen (behalve de man achter de bar van een stampvolle tent). Vrijwel alles wat ze doen gaat gepaard met een zeer ontspannen houding en deze eigenschappen vallen mij vooral op omdat ze vreemden (ik dus) net zo benaderen als vrienden. Het zorgt ervoor dat ik me overal vrijwel direct op mijn gemak voel. Kleine verrassingen zijn er te over: de lichtknopjes (die veel lijken op onze standaard deurbellen), de aanspreekvormen (bv. “mate” is unisex) en het feit dat mensen links rijden (ik weet het wel, maar toch verbaasd het me als de bus ineens vanuit mijn rechter ooghoek verschijnt, terwijl ik tijdens het wachten constant naar links heb zitten staren).

De eerste dag op mijn werkplek vandaag was zeer intensief: veel nieuwe mensen leren kennen, veel wat-waar-hoe en niet eens tijd om foto’s te maken! Mijn geest lijkt af en toe een beetje een loopje met me te nemen; ik weet niet zeker of dit komt door de nieuwheid van alles of dat het nog een nawee is van mijn jetlag. In ieder geval wordt ik geweldig opgevangen door mijn tijdelijk “thuis”: een student (Alex) die ook in de onderzoeksgroep zit en zijn moeder. Alex is rustig, zeer intelligent en we hebben opvallende veel gemeenschappelijke interesses. In minder dan 24 uur hebben al veel verschillende onderwerpen de revue gepasseerd. Ik ben benieuwd hoeveel meer interessante personen ik nog tegen ga komen.

(huis van Alex Thorogood en zijn moeder Irina)

En toch, ondanks al dit goede, merk ik, terwijl ik hier alleen in de kamer zit en iedereen is gaan slapen (het is bijna 2 uur), dat ik jullie in Nederland stiekem wel mis. Het zal vast nog zowel erger en minder erg worden, maar voor nu laat ik die onzekerheden even rusten en ga ik slapen. Morgen om 9 uur begint het echte werk…

G’night, mates!