Frankfurter vliegveld (afscheid)

Met de dauw nog in mijn ogen ben ik om 4:15 opgestaan (o.k... gewekt door mijn moeder). De rit van 2 uur en 3 kwartier ging snel voorbij, mede door het mooie ochtendlicht dat in de lens van mijn camera viel.







Eenmaal op het vliegveld: ticket ophalen, nog 1 kopje koffie, nog 1 keer alle spullen checken, nog 1 keer mam die zegt dat ik nergens niets moet vergeten, meer afscheid nemen dan ooit tevoren, en nog 1 keer na de douane erachter komen dat 1 van mijn tassen nog aan de schouder van mijn zusje hangt.



De eerste stap in het vliegtuig: het moment van het meeste missen? Ik ben diegene die jullie mijzelf ontneemt, maar wel in de hoop dat ik mijzelf over 6 maanden rijker aan jullie terug kan geven.