Frankfurt - Taipei (vlucht)

Ondanks dat ik nog nooit zover gevloegen had, was er weinig bijzonders. Ik heb wel de mooiste zonopgang ooit gezien! Helaas waren we aan het dalen en mochten er dus geen foto's worden gemaakt met digitale camera's. Hier een foto die ik een tiental minuten eerder had gemaakt en een beschrijving van het glorieuze beeld dat zich onder de wolken afspeelde:

Nadat honderden meters op elkaar gestapelde wolken waren langsgetrokken, ineens deze droomwereld: het wolkendek was een laaghangend plafond, wit-grijs, met zeer helder, okerachtig oranje schijnsel dat de randen van de wolken, als ware het licht rook, verlichtte.Tot in de verte herhaalde dit tafereel zich; tot een feloranjebaan van wolken: de wolken waarachter de zon zich verschool. Hieronder: bergsilhouetten, ontelbaar in de breedte en diepte van de verte, met evenveel paars- en grijstinten die hen beschreven (misschien, heel misschien, zelfs nog mooier dan de bergen op jouw super-vakantie-foto, Sanne :). Deze horizon was alles dat zichtbaar was van de aarde; de rest was bedekt met mist die zee en land verborgen hield. Voor even, bestond slechts de lucht en de verste verte.



Binnen in het vliegtuig speelde zich minder magische dingen af. Iedereen zat films te kijken en muziek te luisteren. Het beeld was vreemd:



De landing was zeer pijnlijk voor mij oren: ik had het op het laatst echt niet meer en kauwde en slikte als een gek om maar voor drukvermindering op mijn trommelvliezen te zorgen. Na de landing klonk de omgeving nog 2 uur alsof ik onder water luisterde. Mooie dingen gloorden achter de vliegveldmuren....