Taipei (1-11-2005)
Mijn tussenstop van Frankfurt naar Sydney was in Taipei. Aangezien ik daar een hele dag moest wachten (wie geld wil sparen moet pijn lijden), besloot ik van de gelegenheid gebruik te maken om "even" wat van Taiwan te zien. Als een ware Nederlandse toerist heb ik een gratis (!) tour van een halve dag door de stad genomen. Laat mij jullie, in chronologische volgorde, langs de plekken leiden die ik heb gezien en over de kleine wonderen die ik daar tegenkwam vertellen...

De aankomst op het vliegveld. Vervoer door middel van een vol-automatisch treintje. Mijn eerste stapjes in een nieuwe wereld.

Tijdens mijn rit naar de stad was ik wat foto's aan het maken van de omgeving. De bouwstijl is op zijn minst "anders" te noemen. Mijn voorkeur gaat uit naar "choas". Ambtenaren van het VROM in Nederland zouden vanwege acute aanvallen dit gebied niet moeten mogen betreden.

Vervolgens kwamen we aan bij een tempel. Dit is het dak; zelfs de meest versierde daken van kathedralen in Europa kunnen niet tippen aan deze overdadigheid. De kleuren knalden er vanaf in de volle middagzon.

Binnen in de tempel (wat strikt gezien niet binnen was, maar nog steeds buiten) veel wierook en mooie beelden. Dit was een poging beiden in 1 beeld te vangen.

Deze schitterende tempel stond echter midden in de stomende, broeierige stad. Direct achter de muren stonden betonnen huizen.

Een ander monument was gebouwd voor een van hun leiders. Het plafond aan de binnenkant van het gebouw was, zoals je kunt zien hierboven, waanzinnig. De doorsnede van het plafond was zo'n 40 meter; de details waren minutieus.

Als je uitgestaard was naar het plafond, zag je voor je een groot beeld van hun overleden leider. Ieder uur deden soldaten voor het beeld een mars (hoewel het meer op een dans leek) die zeer secuur werd uitgevoerd; iedere beweging was gecontroleerd. Ik probeerde me dit tafereel in Nederland voor te stellen... Onmogelijk.

Ook nog even tijd om een blik te werpen op het hoogste gebouw in de wereld. 509 meter hoog, 105 verdiepingen en voltooid in 10 jaar (in 2004). Het zou moeten lijken op een bamboe-stok, maar ik vind het meer lijken op een palmboom.

Nog een tempel. De reisleider praatte nogal gaar Engels, dus ik weet niet zeker of hier nu een staatshoofd of een geestelijke begraven lag. Mooie bouwstijl, dat was i.i.g. zeker. "Take picture, take picture", zei de reisleider. Ik dacht dat het niet als een gebiedende wijs bedoeld was, maar hij leidde ons pas weer weg toen we allemaal ten minste 1 foto genomen hadden. Vreemd volkje, die Taiwanezen...

Nog bij dezelfde tempel heb ik deze foto gemaakt. Het was een grote metalen knop op een deur. Als je goed kijkt, kun je zien dat er meer knoppen op de deur zitten (in cirkelvorm om mij heen). Achter mij zie je een precies nog zo'n deur. Om de foto goed te kunnen bestuderen moet je even op de foto klikken om de link te volgen.

En wederom soldaten die eer betoonden aan hun befaamde doden. Ieder uur werd de wacht afgelost; ieder uur 2 nieuwe soldaten die een uur lang in de brandende zon moesten staan.

En vervolgens, weer de weg terug naar het vliegveld. Kapot van de jetlag, vrijwel geen slaap en een halve dag touren door de stad, kwam ik aan op het vliegveld.

Nog uren op te harde stoelen geslapen en doelloos rondgelopen. Vliegvelden kunnen eenzame plekken zijn; de bling-bling om je heen als een grote spiegel je emoties terugkaatsend.

De aankomst op het vliegveld. Vervoer door middel van een vol-automatisch treintje. Mijn eerste stapjes in een nieuwe wereld.

Tijdens mijn rit naar de stad was ik wat foto's aan het maken van de omgeving. De bouwstijl is op zijn minst "anders" te noemen. Mijn voorkeur gaat uit naar "choas". Ambtenaren van het VROM in Nederland zouden vanwege acute aanvallen dit gebied niet moeten mogen betreden.

Vervolgens kwamen we aan bij een tempel. Dit is het dak; zelfs de meest versierde daken van kathedralen in Europa kunnen niet tippen aan deze overdadigheid. De kleuren knalden er vanaf in de volle middagzon.

Binnen in de tempel (wat strikt gezien niet binnen was, maar nog steeds buiten) veel wierook en mooie beelden. Dit was een poging beiden in 1 beeld te vangen.

Deze schitterende tempel stond echter midden in de stomende, broeierige stad. Direct achter de muren stonden betonnen huizen.

Een ander monument was gebouwd voor een van hun leiders. Het plafond aan de binnenkant van het gebouw was, zoals je kunt zien hierboven, waanzinnig. De doorsnede van het plafond was zo'n 40 meter; de details waren minutieus.

Als je uitgestaard was naar het plafond, zag je voor je een groot beeld van hun overleden leider. Ieder uur deden soldaten voor het beeld een mars (hoewel het meer op een dans leek) die zeer secuur werd uitgevoerd; iedere beweging was gecontroleerd. Ik probeerde me dit tafereel in Nederland voor te stellen... Onmogelijk.

Ook nog even tijd om een blik te werpen op het hoogste gebouw in de wereld. 509 meter hoog, 105 verdiepingen en voltooid in 10 jaar (in 2004). Het zou moeten lijken op een bamboe-stok, maar ik vind het meer lijken op een palmboom.

Nog een tempel. De reisleider praatte nogal gaar Engels, dus ik weet niet zeker of hier nu een staatshoofd of een geestelijke begraven lag. Mooie bouwstijl, dat was i.i.g. zeker. "Take picture, take picture", zei de reisleider. Ik dacht dat het niet als een gebiedende wijs bedoeld was, maar hij leidde ons pas weer weg toen we allemaal ten minste 1 foto genomen hadden. Vreemd volkje, die Taiwanezen...

Nog bij dezelfde tempel heb ik deze foto gemaakt. Het was een grote metalen knop op een deur. Als je goed kijkt, kun je zien dat er meer knoppen op de deur zitten (in cirkelvorm om mij heen). Achter mij zie je een precies nog zo'n deur. Om de foto goed te kunnen bestuderen moet je even op de foto klikken om de link te volgen.

En wederom soldaten die eer betoonden aan hun befaamde doden. Ieder uur werd de wacht afgelost; ieder uur 2 nieuwe soldaten die een uur lang in de brandende zon moesten staan.

En vervolgens, weer de weg terug naar het vliegveld. Kapot van de jetlag, vrijwel geen slaap en een halve dag touren door de stad, kwam ik aan op het vliegveld.

Nog uren op te harde stoelen geslapen en doelloos rondgelopen. Vliegvelden kunnen eenzame plekken zijn; de bling-bling om je heen als een grote spiegel je emoties terugkaatsend.


0 Comments:
Een reactie posten
<< Home