Alexander in Canberra (3 t/m 7-2-2006)

Ik heb al een tijdje niets gepost. Dat is niet omdat er niets is gebeurd, maar omdat ik het behoorlijk druk heb gehad met de stage en andere dingen en het is er daardoor een beetje bij ingeschoten. Ik zal in de komende 2 dagen even wat bijwerken, zodat jullie weer een beetje up-to-date zijn!

In de dit weekend kwam Alex(ander) langs in Canberra. De woensdag ervoor was hij aangekomen in Sydney met het vliegtuig. Het was heerlijk om weer te praten met iemand die dichter bij me staat dan de meeste mensen hier. Ondanks dat er hier veel aardige mensen zijn, betekent dat nog niet dat je zomaar een stel vrienden hebt van hetzelfde kaliber als thuis! We dronken een pilsje in het centrum en het voelde weer gelijk heerlijk herkenbaar. En natuurlijk weer de mogelijkheid om met iemand face-to-face Nederlands te praten! De eerste avond hebben we rustig aangedaan en heb ik hem in mijn huis hier ingeintroduceerd aan wat Australische biertjes.

Alex was precies op het jusite moment naar Canberra gekomen: er was zowaar wat te doen in de stad (een unicum in Canberra!). Het was multicultureel festival met veel dans, muziek en eten van over de hele wereld. Aangezien alle ambassades en politiek in Canberra zit, is er een grote varieriteit in nationaliteiten hier. Eerst ben ik even met Alex langs wat ambassades gefietst, die nabij mijn huis liggen.



De Duitse ambassade ziet er... nouja... Duits uit. De ambassade van Papua-Nieuw Guinea heel exotisch. En de ambassade van Iran... moest nog gebouwd worden! De Nederlandse was vrij saai, zag er wel enigszins Nederlands uit, maar moeilijk te omschrijven. De foto was helaas mislukt door tegenlicht; Alex was het wel gelukt, dus heb ik zijn foto gebruikt


We hebben die middag door de stad gestruind, alle heerlijk geuren van buitenlandse keukens geroken. Ik heb zelfs bij de Nederlandse kraam de oliebol gehaald, die ik tijdens Oud&Nieuw heb moeten missen! En hij smaakte als vanouds. Hier en daar kochten we kleine snacks om zo van allerlei dingen wat te proeven.



Het beste optreden was toch wel van een groep uit de Filipijnen. Met een paar drum-materialen en hun lichaam springend op de buhne maakten ze het hele publiek wild! Ze hadden ook ene schattig klein jochie bij zich die probeerde de dans op te pakken. Het leverde deze vertederende foto's op.


Die avond gingen we het "bruisende" nachtleven van Canberra verkennen, dat vanwege het festival gelukkig wat bruisender was dan normaal. In een tentje genaamd de Phoenix (ook alternatief zoals de Sittardse variant, maar dan correct gespeld!) speelde een goede band met een mix van funk en blues. Alex kon zich moeilijk stilhouden met die muziek en danste spoedig met een enkele andere in de kleine bar. Even later zag ik hem zowaar een meisje de dansvloer optrekken om mee te dansen!

We gingen nog naar twee andere barren, waaronder de Wig&Pen met zijn zelfgemaakte bieren. Na een tijdje vond Alex dat het tijd was om weer terug te gaan naar de Phoenix en ik vermoedde dat de danspartner in kwestie er iets mee van doen had... :) We zaten nog een tijdje in de Phoenix en werden ineens door het vriendengroepje van de danspartner (ze bleek Nathalie te heten) uitgenodigd om in de bar te blijven hangen na sluitingstijd; een van de vrienden bleek er te werken. Blij verrast met de "backstage-pasjes" zijn we daar nog lang gebleven: ik had interessante gesprekken met enige van de kunststudenten terwijl Alex vooral oog had voor Nathalie. Toen zonlicht door de ramen naar binnen viel wisten we dat de rit naar huis zwaar ging worden...


Om 7 uur 's ochtends zaten we op de fiets richting huis. Op de burg nog even genoten van het ochtendlicht. Is het te zien dat we enigszins moe waren?

De volgende dag heb ik Alex meegenomen naar het beste uitzicht in Canberra: de Telstra Tower. Hier heb ik al eerder foto's van op mijn weblog gezet en ik zal jullie niet weer met vele foto's lastig vallen, maar deze sprong er wel uit (ja, de kleur is versterkt):

Al was ik hier al eerder geweest, hier staan met Alex die zichtbaar onder de indruk was van het 360 graden uitzicht (het is gewoon niet in een foto te vangen), werd ik me goed bewust van waar ik was: ver van huis in een plaats die me al als "gewoon" begon aan te voelen. Maar dit uitzicht was niet gewoon! Ik genoot intens van het late avondlicht en zag nog net kans om het licht in Alex haar vast te leggen. We besloten nog net voordat de zon onderging de rondje rond de top van de heuvel te lopen. Terwijl de zo onderging werd het pad slechter zichtbaar en de spinnenwebben moeilijk te ontwijken: Jakkes!


We besloten nog net voordat de zon onderging de rondje rond de top van de heuvel te lopen. Terwijl de zo onderging werd het pad slechter zichtbaar en de spinnenwebben moeilijk te ontwijken: Jakkes! Alex legde voordat de zon onderging nog mij vast als "new world explorer"; ik ving even later de maan tussen de takken.


Het weekend was daarna voor mij voorbij. Alex is nog 2 dagen gebleven en heeft nog een uitstapje in Canberra gemaakt met Nathalie. Het was een weekend geweest van goede wandelingen, mooie uitzichten, verrassende zaken, maar bovenal het weerzien van een goede vriend. Morgen zet ik onze avonturen twee weken later in Sydney op de weblog!