Dag 8 - De twaalf apostelen (4-1-2006)
Het grote doel van deze dag was de twaalf apostelen (the Twelve Apostels) te zien. Dit zijn (niet langer) 12 (een aantal zijn in de zee gevallen) rotspartijen die langs de kust staan. Het is een van de belangrijkste toeristische natuurspecktakels van de staat Victoria.


We reden ernaartoe over de Great Ocean Road. Dit is een weg die langs de bergen aan de kusten loopt. Toeristen werden eraan herinnert dat men hier aan de linkerkant van de weg rijdt :-).

Al was het bewolkt en mistig, het uitzicht vanaf de weg was geweldig. Deze foto maakte ik vanuit de rijdende auto.
Op weg naar de twaalf apostelen zag ik de volgende majestueuze natuur-taferelen (vooral de tweede foto is een stuk beter wanneer bekeken op groot formaat):

En toen: daar waren ze...


Deze panorama (gemaakt op basis van 3 foto's) geeft een goed beeld van de wijdsheid.
We hoopten vurig op een mooie zonsondergang, maar na een hele dag die bedekt was met een dik wolkendek geloofden we waar niet meer zo in...

Tada! De zon besloot toch nog even een schilderachtig beeld af te leveren! (wederom opgebouwd uit 3 foto's). We stonden met open monden te kijken. Het licht was ronduit magisch, die de omgeving in een warmrode gloed onderdompelde.

Dit waren de laatste spartelingen van de zon terwijl zij onderging.
De rit naar onze jeugdherberg was stil. We waren alle drie aan het nagenieten van wat we gezien hadden.


We reden ernaartoe over de Great Ocean Road. Dit is een weg die langs de bergen aan de kusten loopt. Toeristen werden eraan herinnert dat men hier aan de linkerkant van de weg rijdt :-).

Al was het bewolkt en mistig, het uitzicht vanaf de weg was geweldig. Deze foto maakte ik vanuit de rijdende auto.
Op weg naar de twaalf apostelen zag ik de volgende majestueuze natuur-taferelen (vooral de tweede foto is een stuk beter wanneer bekeken op groot formaat):

En toen: daar waren ze...


Deze panorama (gemaakt op basis van 3 foto's) geeft een goed beeld van de wijdsheid.
We hoopten vurig op een mooie zonsondergang, maar na een hele dag die bedekt was met een dik wolkendek geloofden we waar niet meer zo in...

Tada! De zon besloot toch nog even een schilderachtig beeld af te leveren! (wederom opgebouwd uit 3 foto's). We stonden met open monden te kijken. Het licht was ronduit magisch, die de omgeving in een warmrode gloed onderdompelde.

Dit waren de laatste spartelingen van de zon terwijl zij onderging.
De rit naar onze jeugdherberg was stil. We waren alle drie aan het nagenieten van wat we gezien hadden.


0 Comments:
Een reactie posten
<< Home