Canberra vanaf de Telstra Tower (22-12)
Vandaag wilde ik nogmaals kangaroes fotograferen, maar nu op de Black Mountain. Helaas kwam ik alleen deze vlinder tegen:

Na de hele berg beklommen te hebben en enigszins verbolgen te zijn over het ontbreken van kangaroes, besloot ik de Telstra Tower, die boven op de 600 m. hoge berg staat, binnen te gaan. Boven in de toren zit een restaurant en je kunt ook naar buiten om foto's te maken. De foto toont hoe hard het waaide (foto gemaakt in de weerspiegeling van de deur).


(deze rand liep rond de hele toren)
Het uitzicht vanaf de toren bleek fabuleus! Eerst heb ik een half uur genoten van het uitzicht. Daarna ben ik foto's gaan maken.

Deze panorama heb ik gemaakt door een tiental foto's aan elkaar te plakken (dit is lastiger dan het klinkt; ik heb er zo'n 4 uur aan gewerkt). De foto die je hier ziet mist echter heel veel detail; het origineel heeft 45 megapixels(!). De versie waar deze foto naar linkt heeft 30 megapixels. Om een idee te geven van het detail, heb ik een deel van de foto hieronder gezet. Deze foto is van de stad die je aan de linkerkant van de panorama ziet. Het beeld is ongeveer even groot als het eiland in het midden van de panorama (0,33% van de totale foto).

Als je de originele foto wilt bekijken, volg dan de volgende stappen:

Ik wist dat het uitzicht alleen maar mooier ging worden, aangezien de zon aan het zakken was. Ik kon helaas niet tot zonsondergang blijven, want ik moest de berg nog te voet afdalen. De schaduwen die tevoorschijn kwamen maakten het uitzicht nog magischer... (de kale gebieden zijn overigens niet natuurlijk. Ze zijn het resultaat van grote bosbranden een aantal jaren geleden)


En toen de zon richting de horizon ging, werden de kleuren haast onwerkelijk.

Het licht begon langzaam af te nemen en ik wist dat ik terug moest. Na via de lift weer te zijn afgedaald, keek ik nog een keer om naar de toren, gehuld in warme tinten...

...en zei in mijn gedachten: "Tot de volgende keer. Zeer zeker, tot een volgende keer..."

Na de hele berg beklommen te hebben en enigszins verbolgen te zijn over het ontbreken van kangaroes, besloot ik de Telstra Tower, die boven op de 600 m. hoge berg staat, binnen te gaan. Boven in de toren zit een restaurant en je kunt ook naar buiten om foto's te maken. De foto toont hoe hard het waaide (foto gemaakt in de weerspiegeling van de deur).


(deze rand liep rond de hele toren)
Het uitzicht vanaf de toren bleek fabuleus! Eerst heb ik een half uur genoten van het uitzicht. Daarna ben ik foto's gaan maken.

Deze panorama heb ik gemaakt door een tiental foto's aan elkaar te plakken (dit is lastiger dan het klinkt; ik heb er zo'n 4 uur aan gewerkt). De foto die je hier ziet mist echter heel veel detail; het origineel heeft 45 megapixels(!). De versie waar deze foto naar linkt heeft 30 megapixels. Om een idee te geven van het detail, heb ik een deel van de foto hieronder gezet. Deze foto is van de stad die je aan de linkerkant van de panorama ziet. Het beeld is ongeveer even groot als het eiland in het midden van de panorama (0,33% van de totale foto).

Als je de originele foto wilt bekijken, volg dan de volgende stappen:
- Klik op de panorama
- In de pagina die wordt geopend, klik op "all sizes" (button boven de foto)
- Op de volgende pagina, klik op "original". De pagina laadt nu het origineel. Dit kan even duren, het bestand is namelijk zo'n 4 megabyte groot.
- Sla de foto op (rechtermuisklik => opslaan als...)
- Open de foto in een goed "foto-bekijk-programma". De standaard image-viewer van Windows werkt aardig, Picasa is sneller, waardoor je snel over de hele foto kan scrollen
- Veel plezier op de ontdekkingsreis door Canberra!

Ik wist dat het uitzicht alleen maar mooier ging worden, aangezien de zon aan het zakken was. Ik kon helaas niet tot zonsondergang blijven, want ik moest de berg nog te voet afdalen. De schaduwen die tevoorschijn kwamen maakten het uitzicht nog magischer... (de kale gebieden zijn overigens niet natuurlijk. Ze zijn het resultaat van grote bosbranden een aantal jaren geleden)


En toen de zon richting de horizon ging, werden de kleuren haast onwerkelijk.

Het licht begon langzaam af te nemen en ik wist dat ik terug moest. Na via de lift weer te zijn afgedaald, keek ik nog een keer om naar de toren, gehuld in warme tinten...

...en zei in mijn gedachten: "Tot de volgende keer. Zeer zeker, tot een volgende keer..."

















































