Mijn wijk: Dickson (18-11-2005)

Sinds enkele daagjes ben ik ingetrokken in mijn nieuwe onderkomen. Hierbij wil ik jullie graag deelgenoot maken van mijn wijk. Deze is beduidend anders dan mijn wijk in Eindhoven! Een korte rondleiding langs de dingen die ik tijdens een wandeltocht tegenkwam...


Mijn huisje (die ik deel met 2 andere studenten) overdag en bij nacht.


Dit is mijn straat. "Groen" is het code-woord... Ook bij nacht heel mooi.


Dit is de achtertuin. Deze foto heb ik gemaakt op het moment dat het aan het regenen (!) was. Zoals te zien is, was de rest van de lucht blauw en de regen duurde dan ook maar 2 minuten. Ik ben nog weinig in de tuin geweest, aangezien de hond van een huisgenoot daar zit. Aangezien dit een vrij "stoere" hond is, moet hij eerst een beetje gewend aan mij raken, voordat ik veilig de tuin kan betreden.


Toen ik deze borden zag, vroeg ik me af wat de mensen van Canberra belangrijker vonden: het feit dat ze met 60 kilometer per uur door de wijken konden racen, of de veiligheid van hun eigen kinderen...


De hele wijk heeft een bovengronds elektriciteitsnetwerk. Dat geeft nog wel het grootste verschil in straatbeeld ten opzichte van Nederland. Ik vind het niet bijzonder mooi, hoewel het wel gave effecten geeft tijdens zonsondergang!


Jep, Australiers zijn vrij direct en gebruiken duidelijke taal!


In de verte kun je, vanuit Dickson, de radiotoren van Canberra zien, die de avondlucht doorspiest.


Wat zeer opmerkelijk is zijn alle geuren die je overal opvangt. Veel planten geven heerlijke geuren af, vooral na een regenbui. Deze bloemen roken echt heerlijk; helaas kan ik jullie alleen hun aanblik tonen!

Nog enkele impressies (omdat ik het fotograferen maar niet laten kan...):

CSIRO Conferentie (8-11 t/m 9-11-2005)

Wat betreft de stage val ik redelijk met mijn neus in de boter. In de tweede week dat ik er was, was de jaarlijkse CSIRO (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization) ICT (information & computer technologies) conferentie. Helaas valt mijn afdeling maar gedeeltelijk binnen de informatietechnologie, wat dus betekent dat ik meer dan de helft niet begreep (in de trant van: "aangezien de BVT van de SGT niet compatibel is met de GPS van de IB, zullen we de AVW moeten opschroeven met 34.000 TCS's"). Gelukkig waren er ook wat mensen van onze eigen afdeling om kennis mee te maken en had ik van Floyd (mijn projectleider) de opdracht gekregen om foto's te maken (jippie!) van de demonstratie van Alex (de student waarbij ik logeer). Zie hier een kleine impressie van de conferentie:


Alex Thorogood (linkerfoto links) & Floyd Mueller (rechterfoto rechts)



Maarrr, een conferentie is natuurlijk meer dan alleen maar taaie lezingen! Na de jeugdherberg van de 3 dagen ervoor, was het hotel waar ik sliep een droomwereld. Check het gebouw...

... en mijn kamer & mijn uitzicht!


Natuurlijk hoort bij een goede conferentie een goed diner. Het eten was fabuleus. Alleen jammer dat er blauw licht was, wat het eten een beetje minder smakelijk uit liet zien (voor de kip kreeg er een zeer verdacht uiterlijk door).

Die avond heb ik nog wat foto's gemaakt van de Harbour bridge "by night". Ik wil jullie de foto's niet onthouden...

Sydney (5-11 t/m 7-11-2005)

Dit weekend naar Sydney gegaan. Ik wilde zelf eerst eigenlijk alles op orde hebben in Canberra: kamer, fiets etc., aangezien we de dinsdag en woensdag erop een conferentie van ons instituut (CSIRO) hadden. Echter, mijn projectleider Floyd vond dat onzin en besloot zijn besluit kracht bij te zetten door de vliegticket van mij en Shannon (mede-stagiaire uit de V.S.) voor vrijdag te boeken. Voor zover het recht op vrije meningsuiting in Australia...


In Sydney hadden we een mooie jeugdherberg uitgezocht. Daar hebben we snel onze spullen gedropt.


Vervolgens was ons eerste doel een verse vis eten op de beroemde Fish Market van Sydney. Vele meeuwen die op zoek waren naar een lekker hapje. Aangezien ze totaal niet schuw waren, waren ze een gewillige prooi voor mijn camera.


Sydney is een stad van een formaat dat je in Europa nauwelijks tegenkomt. Meerlaagse bebouwing (snelwegen boven boulevards), hoge kantoren aan diezelfde boulevards en vele veerponden die mensen rondvoerden naar verschillende delen van de stad. Het werd al donker en wij werden moe. De bedden van de jeugdherberg waren "sub-optimaal", maar goed genoeg voor vermoeide lichamen.


Na een goede nachtrust opgestaan met een heerlijk kopje koffie.

Vervolgens ging Shannon naar de zondagsmis; ze is overtuigd katholiek. In de avond leidde dit nog tot interessante gesprekken... Echter, voor het moment zag ik deze break als een perfecte gelegenheid om...


... natuurlijk wat foto's te gaan maken in de omliggende parken en straten! Zie daar: de verschillende (minder beroemde) schoonheden van Sydney...


Aangezien je als weldenkende toerist bepaalde dingen natuurlijk niet mag missen, verplaatsten we ons al wandelend naar het Opera House. Daar het een der meest toeristische plekken op aarde is , besloot ik mijn schroom overboord te zetten en Shannon te vragen om een "echte" vakantiefoto te schieten. Dit gelijk om aan jullie te bewijzen dat ik ook daadwerkelijk in Sydney ben geweest en deze foto's niet uit een reisgidsje komen!


We besloten naar de Harbour bridge te lopen. Onderweg kwamen we nog wat straat-entertainers tegen. Een aantal breakdancers waren aardige dingen aan het doen en we besloten even te blijven kijken. Een oude vrouw wilde graag langslopen, maar de enige route naar de andere kant was door het "podium". Tot ieders verbazing besloot ze geheel in stijl, al dansend, over het podium te lopen! Na een pirrouetje in het middel vervolgde ze haar weg.



De Harbour bridge is ruim 1 kilometer lang. Aangezien we deze dagen per dag zo'n 15 kilometer gelopen hebben, leek het niet bijster veel. Dat het toch eeh fikse brug is, is goed te zien op de foto's. Wat eveneens op de eerste foto te zien is, is dat het zelfs in Sydney weleens regent... Nee, dit is niet gephotoshopped om jullie Nederlanders minder jaloers te maken ;).


Die avond hebben we lekker gegeten op Darling Harbour (mooie baai). Tot mijn verbazing (en menigeens goedkeuring, naar ik aanneem) hadden ze daar Hoegaarden "white". Een biertje dat 17.000 kilometer had gereisd: dat noem ik een wereldwijs biertje! Een mooie afsluiter van een twee drukke maar mooie dagen.