Roadtrip - dag 5: van Toora naar Melbourne (1-1-2006)

De ochtend was vroeg en Toora sliep nog. We aten een simpel Australisch ontbijt, cereals (cornflakes), en ging weer op weg. Voordat we naar Melbourne gingen, wilden we nog naar Wilson's Promontory National Park (vertederend "Prom" genoemd door de Aussies). The Prom is het aanhangsel onder Toora op de map, het lijkt op een gigantisch schiereiland.


Eerst nog even een "watervalletje" bezocht nabij Toora.


Onderweg, langs "the long and winding road", lag zomaar een gigantische lap schitterend golvende grond te koop. Hoe heerlijk moet het zijn om daar te leven? En hoe frusterend moet het zijn als je net terug bent van boodschappen doen in het dorp 50 kilometer verderop en je komt erachter dat je het toiletpapier vergeten bent??


Terwijl we het Promontory Park naderde, werd het weer slechter. Voor het eerst in dagen zagen we dingen die op wolken leken en langzaam begon het te druppelen... Toen we aankwamen in het centrale gedeelte van het park was het al aan het motregenen, maar we besloten geen mietjes te zijn en de berg "Mount Oberon" te beklimmen. Het eerste stukje werden we de berg op gereden door een bus. Toen we uitstapten was de motregen niet meer alleen mottig. Shannon en Jocelyn hadden een regenjas bij zich; ik alleen een paraplu (wie heeft regenkleding in Australie nodig?!?).


De beklimming was ondanks de aanhoudende regen heerlijk. Ondanks dat er een driekwart jaar geleden een bosbrand was geweest en de meeste bomen nog zwartgeblakerd waren, rook het door de regen naar heerlijke fris Eucalyptus (waarschijnlijk door de Eucalyptus-bomen :-). De mist, de dauw, de regen en de geur drongen door tot op de huid en in de longen. Aangekomen op de top van de berg, na ongeveer een uur, was het uitzicht onbeschrijvelijk... leeg. 10 meter voor ons zagen we nog de vage vorm van de zendmast die op de top stond; daarna was het alleen nog het wit van de mist. Ik heb niet de moeite genomen om daar een foto van de maken!

De weg naar beneden was een stuk aangenamer. We voelden hoe het water in onze schoenen sopte, maar we liepen tenminste naar beneden. Onderweg zag ik nog dit beeld en ik kon het niet laten om (ondanks dat de camera bijna leeg was en het bedienen van een camera in de regen met een paraplu in de handen gene pretje is) het vast te leggen:



Beneden aangekomen hebben we een heerlijke warme douche genomen (er was daar een camping) en droge kleren aangetrokken. Met een heerlijk voldaan gevoel stapten we de auto weer in. Was er een beter begin van 2006 mogelijk, dan deze confrontatie met de elementen?

In Melbourne hebben we bij Dana (een studente die in de zomer bij CSIRO werkt) gegeten. Haar ouders zijn Chinees en we kregen de meest verrukkelijke Chinese gerechten voorgeschoteld... geeneen leek op wat we in Nederland krijgen, het waren compleet andere gerechten! Daarna heeft Dana ons naar onze jeugdhostel gebracht; een hippe & moderne. Niet dat we daar die avond veel oog voor hadden: we waren doodop en doken het bed in.