Roadtrip - dag 3: van Bega naar Orbost (30-12-2005)

De volgende dag reden we naar Eden: een surfdorp/stadje aan de kust. Hier bezochten we het Killer Whale (orca's) Museum. Veel sterke vissersverhalen, o.a. over mensen die levend uit de maag van blauwe vinvissen werden gehaald (de blauwe vinvis is het grootste organisme dat ooit op aarde heeft geleefd, dus wat betreft ruimte was het wel mogelijk). De vissers hier werkten decennia geleden samen met de orca's om grote walvissen te vangen. De orca's kwamen de vissers melden als er walvissen in de buurt waren en wezen ze de weg. In ruil hiervoor kregen ze de tong en nog wat andere onderdelen van de walvissen die de vissers niet hoefden te hebben. Als je denkt dat dat nogal karig is van de vissers: een tong van een blauwe vinvis weegt tonnen...


Dit is "Old Tom", de bekendste orca van Australia. Hij was de leider van de orca's en was de slimste van alle orca's (volgens de vissers dan).


Eden is een mooi dorp, de huizen liggen vlak aan het strand in groene heuvels. Toen ik naar rechts keek op de plek waar ik deze foto maakte, zag ik dit schattige schuurtje. Wat heerlijk is in alle kustdorpen: de Fish 'n Chips restaurants. Een bord vol verse, gevarieerde vis en friet voor 6 euro!


We reden verder, aangezien we nog een aardige rit voor de boeg hadden. We reden door het binnenland en er was niet al te veel te zien, behalve uitgestrekte bossen (ja, je raakt snel verwend!). Ik besloot wat fotootjes te maken van de zijspiegel. De gelaagdheid van de foto's sprak me wel aan. De rode berm die je in de tweede foto in de spiegel ziet is dezeflde als de achtergrond. Veel plezier met uitzoeken hoe de reflecties in elkaar zitten!


We waren op zoek naar meer strand, maar strandden aan een riviertje. Het water was lekker, maar de blinde (stekende) vliegen waren zeer vervelend. In Australia wen je namelijk wel aan de grote hoeveelheid vliegen op en om je lichaam, maar als allemaal ineens mogelijk stekende vliegen zijn, is paranoia niet ver meer... De foto van de mooie reflectie kostte me twee steken.


In het hotel aangekomen ploften we uitgeput van de lange rit neer op onze bedden. Goede bedden voor (na afdingen) AU$ 15 p.p., oftewel 8 euro! Vooral in de dorpen die niet aan de kust lagen waren de prijzen heel gunstig.


Alle resterende energie werd bij elkaar gesprokkeld om nog wat te picnicken in een park. De zonsondergang was genieten!


Dekentje erbij en turen naar de sterren. Met een flinke sluitertijd (ongeveer 5 min) kreeg ik de sterren er mooi op, maar helaas bewegen sterren (oftewel de aarde) en waren ze niet haarscherp. Gelukkig waren ze dat in werkelijkheid wel en waren ze goed te bewonderen in de lichtarme omgeving van slechts 1 dorpje in een omtrek van tientallen kilometers (en geen stad in een omtrek van honderden kilometers).